حکمت آلود

پرویز پرستویی را از طریق رسانه ها میشنیدم و انگشت تحیر به دندان گرفته بودم که چگونه این همه عظمت در فردی حل میشود و هیچ رسوب و عقده و غروری بر جا نمیگذارد . چگونه سخت گیری و نرمی و ترش رویی و شیرین زبانی و دست نوازش و مشت محکم ساختار یک انسان را متلاشی نمیکند و نظم وجودی اش را به هم نمیریزد . نه فقط من که خیلی های دیگر هم عظمت شخصیت و صلابت روح او را در یافته اند . من و همان هایی که تا بحث شهرت و محبوبیت میشود انگشت اشاره مان درست تا همین نکته بالا میرود و علت را در همین مضامین می جوییم و می یابیم . من و همان هایی که میگوییم اگر او این گونه بخشنده و مهربان و فهیم نبود این شهرت و محبوبیت امروز اندوخته ی زندگانی اش نبود . " او بزرگواری را انتخاب کرده است که امروز  شهرت و محبوبیت اندوخته دارد " در همین فکر ها غوطه ور بودم که در فکر دیکری معلق ماندم . پرویز پرستویی تنها مشهور و حتی محبوب روزگار و صنف هنرمندان نیست . صدها نفر دیگر را هم میتوان لیست کرد و شهرت و محبوبیت پرستویی را با آن ها به چالش و حتی تمسخر گرفت . ده ها نفر دیگر که در قیاس با او و خیلی های دیگر بویی از بزرگی و فضیلت و کرامت نبرده اند و گویی تمام افتخارشان در زبان دراز و طعنه آمیز و چهره ی از تیغ گذشته و جیب سنگین و ما تحت و ما دیگر هاشان جمع و معنا میشود . شهرت و محبوبیت خیلی از این ها از پرستویی پا فراتر گذاشته است و سر و دست های بسیاری برایشان شکسته و جه جان ها که برایشان در نمیرود . با این اوصاف باز هم میتوان گفت پرستویی مزد بزرگی و بزرگواریش را گرفته است ؟ گمان نمیکنم . امان از دلش و وای به حالش اگر نتیجه ی رفتارش را در حجم واکنش مردمان جسته باشد و بجوید و تا حد زیادی اطمینان دارم که این کونه نبوده است . جمله ی مهمی را اصلاح میکنم : " او بزرگواری را انتخاب کرده است و امروز بزرگواری اندوخته دارد " چه مردم فضایلش را درک کرده باشند و جه نه . چه برایش دست و سوت و کف زده باشند و چه نه . او چه امروز و چه ده سال دیکر جز خویشتن خویش چه میتواند به سرمایه داشته باشد ؟ به چه میتواند دل خوش کرده باشد و با جه میتواند تن اسوده بر بالین بگذارد ؟

حیف از انسانی که به جای ریسمان خدا و عرفان ، خود را به انصاف و منطق و فرهنگ مردمان هزار رنگ  گره زده باشد .

باز شریعتی را به عاریه میگیرم و حکمتش را به ذهن میچسبم :

مردم اغلب بی انصاف، بی منطق وخود محورند

ولی آن ها را ببخش

اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند

ولی مهربان باش

اگر شریف و درستکار باشی فریبت می دهند

ولی شریف و درستکار باش

نیکی های امروزت را فراموش می کنند 

ولی نیکوکار باش و بهترین های خود را به مردم دنیا ببخش، حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد

و در نهایت می بینی که هر آن چه هست همواره میان تو و خداوند است نه میان تو و مردم ...