او همیشه ....( نویسنده مهمان : z.rezayi)

منِ او..

تویِ من..!

تویِ او..

منِ تو...!!

 

سردرگمم در معنای واژه ی اتصال شان!!

آن واژه ی که شهریار را از ادامه ی درس و بحث طب بازداشت!

کدام تناسب بالا را به آن کلمه ی شورانگیز  نسبت  دهم?!

که سهراب در وصف به دوش کشان این عظمت تهی از ریا گفت:

" او همیشه  تنهاست.."

حافظ میگوید وارد شدگان به این وادی را جز جان سپردن گریزی نیست!!

و من در میانه ی این خطوط..تنها سه نقطه ی مملو از  فرصت و احتمال  و حدس باقی میگذارم..

معنای این واژه نه..این دنیای نهانزاده ی دل..که گاهی بویش بوی سیب سرخ است وگاهی رز مینیاتوری همین باغچه ی کوچک باصفا.....

و گاهی گلاویز شدن با رنج هبوط..!

و گاهی نیز رایحه ی احساسات کپک زده ای دارد که پشت ویترین دل برایت  دست  تکان میدهند!!

و گاهی ...بوی ملایم شبهای مهتابی آغشته به عطر سجاده..!

و گاهی  صدای هق هق ازسر یأس وخستگی!!

و گاهی ..بغض چنگ  انداخته روی نفسهای من و خودم!!

یا من و تو!!

یا تو و خودت...

یا ما و او ...!

ما و او ...!!

نمیدانم..

نمیدانم...

عشق را میگویم!!

تو معنایش را نمیدانی؟!!

........

پ.ن :  او = خدای بالای سر ...

غ مرتبط : شاید پُست آخر بود .. قلمم موتور سوزانده فقط قانون و تبصره  و منطق و حفظیات از آن چکه میکند! متن بالا برای خیلی وقت پیش بود..