یک جفت کفش...( نویسنده مهمان : z.rezayi)

تمام مدت ، نگاهت .رامِ یک صفحه ی بزرگ پر از نقش و تصویر و حرکت شده اما..در حقیقت نگران کفشهای رنگ و رو رفته ای هستی که از بالا و پایین رفتن پله های سازمان مپ ، جان به لب شده اند و رنگ باخته..!..یک جفت کفش که اتفاقا همین چند روز پیش دلت میخواسته در کوچه پس کوچه های ترازویی زندگی برای همیشه درشان بیاوری و پرت شان کنی در زباله دانی تاریخ حیاتت..!.. بغل دستی ات هر از چند گاهی با یک سقلمه‌ی ضعیف چیپس و پفک تعارفت کند و به نقدهایش ادامه بدهد که هی.....این قسمت مشابه  فلان سکانس فلان فیلم که فلان روزباهم دیدیم..یادت هست که آن.....  و تو فقط سری تکان بدهی که زنجیره ی نقدهایش را پاره کند.....بعد یکهو یادت بیاید آن زمان که زنجیره های فکری ات داشتند ذره ذره گلوی زندگی ات را کبود میکردند همین بغل دستی ات...همین جوجه اردک زشت منتقدت بود که کلی فیلم و کتاب و شعر و نامه روی لحظه هایت می پاشید...درست وقتیکه کفش های خودش رنگ و رو رفته بودند به کبودی گلوی تو فکر میکرده.....در صندلی ات جمع شوی و...صدای خِرْت و خرت چیپس خوردن همین آدم بغل دستی ات  یک لبخند تلخ روی لبت بیاورد و برگردی..نگاهش کنی...

+   :  چیه ؟؟!! ؟؟!...آدم ندیدی؟!!

 ×  :  نه دیوونه...همه چیپسا رو که تو خوردی..اونو بده من..تو سهمتو خوردی .... راستی فیلم که تموم شد بریم کفش بخرم..؟

...................

پ.ن ۱ : سازمان مپ  means : (مدیریت پسماند)های ذهنی!...حاصل آمده از تشعشعات فکری، قلبی،عروقی، الکی،معدی و ..... هر چه دل تنگتان بخواهد..فرقی نمیکند..نکته ی مهم پسماند بودنش است!

پ.ن ۲ : مبحث سرواژه سازی یک درس وحشتناک دبیرستان بالاخره یک جا ی زندگی ام به کار آمد!

لا مرتبط ! : در زندگی گاهی لحظه هایی هست که از حیرت فقط میتوانی رو به خودت بایستی و بگویی : هیچی!