ریاست خبیثانه

مثلا سال دو هزار و چهل باشد و مثلا من هم آن موقع  رییس سازمان حقوق بشر باشم و طبق عادت چهل و شش ساله ام مرض هم داشته باشم (!)  بعد کشوری به نام آرامنوگواس برای مردم کشورش که در قحطی غذا به سر میبرند از من کمک بخواهد . من هم که از نخست وزیرش دل خوشی ندارم بیست و شش  بال گرد پر از چیپس فلفلی برایشان بفرستم . چند ماه بعد باز از کشور آرامنوگواس درخواست کمک به دستم رسیده باشد که دچار قحطی آب شده اند . آن وقت خودم را پرت کنم روی زمین و تا سر حد تهوع بخندم .